Universidade Faculdade de Direito Canónico www.iuscangreg.itCIC1983CCEODireito para a Igreja LatinaDireito OrientalDireito particularDireito proprio / estatutosFontes históricasJurisprudência STSAAcordos internacionaisPáginas internetLiteraturaPeriodica de re canonicaBibliografia canónicaMotores de pesquisaLinklistMapa do siteProfessoresProfessores bem conhecidos do século XX
Jurisprudência da Assinatura Apostólica em matéria de contencioso administrativo
 
 

Supremo Tribunal da Assinatura Apostólica
Decretum Congressus de 31.05.2006, Prot. N. 37106/05 CA


Autor Exc.mus Episcopus
Parte demandada Congregatio pro Episcopis
Diocese Ilerden.
Objeto Iurium: Recursus adversus decretum Congregationis pro Episcopis diei 26 februarii 2005
Publicação F.R. Aznar Gil – R. Sánchez Román, Los bienes artísticos de las parroquias de la Franja: el proceso canónico (1995-2008), Zaragoza 2009, 205-207; W.L. Daniel, Ministerium Iustitiae II, 587-593
Download
Traduções angl.: W.L. Daniel, Ministerium Iustitiae II, 587-593; hisp., F.R. Aznar Gil – R. Sánchez Román, Los bienes artísticos de las parroquias de la Franja: el proceso canónico (1995-2008), Zaragoza 2009, 207-210
Conteúdo Recursus ad disceptationem non admittitur ob terminos elapsos atque ob fundamenti carentiam.
Notas Cf. etiam prot. nn. 29550/98A; 29550/98 B-C CA; 36517/04 CA; 37766/05 CA.
Fontes 
?
Legenda
 
Cânones do Código de 1983
São assinalados nas fontes todos os cânones referidos na parte in iure e na parte in facto da decisão.
São assinalados em negrito os cânones que constituem o objecto principal da decisão ou sobre os quais a decisão enuncia um princípio de interpretação.
São assinalados em itálico os cânones do Código 1983 que:
- não são referidos no texto da decisão, mas dos quais essa trata;
- correspondem a cânones do Código 1917 de que a decisão, anterior a 1983, trata.

Outras fontes
São assinaladas todas as fontes que são mencionadas na parte in iure e na parte in facto da decisão.
CIC cann. 201 § 2; 1467
PB Art. 75-76; 78
Máximas
1. Salvo can. 1467 praescripto, dies feriati, qui intra terminum ad recurrendum cadunt, inutiles ipso facto haud putandi sunt, cum potius eorundem inutilitas ad normam praescripti can. 20l, § 2 singulis in casibus probanda sit;
1. Salvo il prescritto del can. 1467, i giorni festivi, che cadono entro il termine per ricorrere, non sono per ciò stesso da computare come inutili, ma la loro inutilità deve essere provata caso per caso a norma del prescritto del can. 20l, § 2;
2. Ius civile, quod dies inutiles habet dies dominicos, feriam Sextam Hebdomadae Sanctae atque omnes dies Satumi, iuri canonico haud praevalet;
2. Non prevale sul diritto canonico il diritto civile che considera inutili le domeniche, il Venerdì Santo e tutti i giorni di sabato;
3. Ignorantia terminorum vel error in terminis supputandis ex parte Episcopi praesumendum non est;
3. Non si deve presumere in un Vescovo l’ignoranza o l’errore dei termini nel computo dei termini (per ricorrere);
4. Commissionis suffectio per exsecutorem singulum illegitimitatis nota iniuri nequit iuxta brocarda "Potest quis per alium, quod potest facere per se ipsum" (c. 68, de regulis iuris, V, 12, in VI°) et "Qui facit per alium, est perinde ac si faciat per se ipsum" (c. 72, de regulis iuris, V, 12, in VI°).
4. La sostituzione ai fini dell’esecuzione di una commissione con un esecutore individuale non può essere colpita da illegittimità tenendo conto dei brocardi “Uno può fare mediante un altro ciò che può fare personalmente” (c. 68, de regulis iuris, V, 12, in VI°) e "Che fa tramite un altro è come si faccia personalmente” (c. 72, de regulis iuris, V, 12, in VI°).
Comentários F.R. Aznar Gil – R. Sánchez Román, Los bienes artísticos de las parroquias de la Franja: el proceso canónico (1995-2008), Zaragoza 2009

Autor das máximas (em latim) e da tradução italiana: © G. Paolo Montini