Université Faculté de Droit Canonique www.iuscangreg.itCIC1983CCEODroit pour l’Église latineDroit orientaleDroit particulierDroit propre / statutsSources historiques du droit canoniqueJurisprudence STSAAccords internationauxSites webLittératurePeriodica de re canonicaBibliographie canoniqueMoteurs de rechercheLinklistSitemapProfesseursProfesseurs connus du 20e siècle
Jurisprudence de la Signature Apostolique en matière contentieuse-administrative
 
 

Tribunal suprême de la Signature apostolique
Decretum Congressus du 18.02.2015, Prot. N. 48595/13 CA - DC


Demandeur Rev.dus X
Défendeur Pontificium Consilium pro Laicis
Objet Sustentationis
Contenu Reiectionem in limine confirmandam esse.
Notes Cf. L’attività della Santa Sede 2015, p. 786.
Sources 
?
Legenda
 
Canons du Code de 1983
Tous les canons qui se trovent dans les parties in iure et in facto des décisions sont rapportés dans les sources.
On indique en gras les canons qui font l’objet principal de la décision ou sur lesquels la décision pose un principe d’interprétation.
On indique en italique les canons du Code de 1983 :
- qui n’apparaissent pas dans le texte de la décision mais qui sont traités dans la décision ;
- qui correspondent aux canons du Code de 1917, dont la décision, antérieure à 1983, traite.

Autres sources
Toutes les sources qui se trouvent dans les parties in iure et in facto des décisions sont rapportées.
LP art. 31 § 1
Arrêts
1. Quoties adversus reiectionem in limine a Secretario decretam recurratur, obiectum recursus ad Congressum tantum decretum eiusdem Secretarii considerandum est.
2. Statutum a competenti Curiae Romanae Dicasterio ius ad dignam sustentationem oeconomicam necnon ad securitatem habitationis, probandum est summam dein tributam dispositionem eiusdem Dicasterii violare.
3. Qui praesumpto bono iure ad causam apud Signaturam Apostolicam agendam non gaudeat, exemptionem ab expensis processualibus obtinere non potest.
1. Qualora si ricorra contro il rigetto in limine deciso dal Segretario, oggetto del ricorso al Congresso si deve considerare solo il decreto del medesimo Segretario.
2. Una volta stabilito dal competente Dicastero della Curia Romana il diritto ad un degno sostentamento economico e alla garanzia di un alloggio, si deve provare che la somma poi attribuita violi la disposizione del medesimo Dicastero.
3. Chi non goda della presunzione di un buon diritto per introdurre la causa presso la Segnatura Apostolica, non può ottenere l’esenzione dalle spese processuali.

Auteur des arrêts (en latin) et de la traduction italienne : © G. Paolo Montini