Universidade Faculdade de Direito Canónico www.iuscangreg.itCIC1983CCEODireito para a Igreja LatinaDireito OrientalDireito particularDireito proprio / estatutosFontes históricasJurisprudência STSAAcordos internacionaisPáginas internetLiteraturaPeriodica de re canonicaBibliografia canónicaMotores de pesquisaLinklistMapa do siteProfessoresProfessores bem conhecidos do século XX
Jurisprudência da Assinatura Apostólica em matéria de contencioso administrativo
 
 

Supremo Tribunal da Assinatura Apostólica
Decretum definitivum de 20.09.2012, Prot. N. 45193/11 CA


Autor Rev.dus X
Parte demandada Congregatio pro Clericis
Objeto Translationis
coram Iannone
Conteúdo Decretum Congressus non est reformandum.
Notas Cf. L’attività della Santa Sede 2012, p. 628.
Fontes 
?
Legenda
 
Cânones do Código de 1983
São assinalados nas fontes todos os cânones referidos na parte in iure e na parte in facto da decisão.
São assinalados em negrito os cânones que constituem o objecto principal da decisão ou sobre os quais a decisão enuncia um princípio de interpretação.
São assinalados em itálico os cânones do Código 1983 que:
- não são referidos no texto da decisão, mas dos quais essa trata;
- correspondem a cânones do Código 1917 de que a decisão, anterior a 1983, trata.

Outras fontes
São assinaladas todas as fontes que são mencionadas na parte in iure e na parte in facto da decisão.
CIC cann. 569; 1524 § 1; 1735; 1737 § 2
Ioannes Paulus II, Constitutio apostolica Spirituali militum  curae, 21 aprilis 1986 (AAS 78 [1986] 481-486 Art. 7;  
LP Art. 78 § 1
Máximas
1. Ad constitutionem cappellani militum in Italia duo requiruntur decreta: alterum ab Auctoritate ecclesiastica latum, alterum ex parte Auctoritatis statalis; utraque vero Auctoritas operatur intra ambitum proprii ordinis iuridici. Non agitur itaque de uno actu concordatario, sed de duobus actibus distinctis. Ambo actus laborare possunt vitiis in decernendo et in procedendo, adeo ut pateat recursus. Consequitur exinde quod declaratio illegitimitatis alterius, evidenter ab organo competenti lata, effectus gignit relate ad exsecutivitatem alterius.
1. Per la costituzione di un cappellano militare in Italia si richiedono due decreti: uno emanato dall’Autorità ecclesiastica, l’altro da parte dell’Autorità statale; entrambe le Autorità, però, operano entro l’ambito del proprio ordine giuridico. Non si tratta quindi di un unico atto concordatario, ma de due atti distinti. Entrambi possono essere affetti da vizi in decernendo e in procedendo, così che si apra la strada al ricorso. Ne discende quindi che la dichiarazione di illegittimità di uno, emanata evidentemente dall’organo competente, produce effetti relativamente all’esecutività dell’altro.
2. Actor seu recurrens in quolibet statu et gradu iudicii petitioni seu recursui renuntiare potest (cf. can. 1524, § 1; art. 78, § 1 Legis propriae) sive explicite sive implicite ipso iure per facta concludentia (in casu constat recurrentem elegisse viam civilem ad decretum canonicum directe impugnandum; nam, recursu coram Magistratibus civilibus negative dimisso, recursum contentiosum administrativum porrexit, qua de re recte Congressus censuit recurrentem, saltem quoad iudicium apud Signaturam Apostolicam, recursui implicite renuntiavisse).
Cf. maximae prot. n. 45193/11 CA – DC
2. L’attore o il ricorrente può rinunciare in ogni stato e grado di giudizio alla domanda o al ricorso (cf. can. 1524, § 1; art. 78, § 1 Legis propriae) sia esplicitamente sia implicitamente per lo stesso diritto in ragione di fatti concludenti (nel caso consta che il ricorrente abbia scelto la via civile per impugnare direttamente il decreto canonico; infatti, una volta che è stato giudicato negativamente il ricorso di fronte ai Magistrati civili, presentò ricorso contenzioso amministrativo, per cui il Congresso ha correttamente ritenuto che il ricorrente, almeno quanto al giudizio presso la Segnatura Apostolica, abbia rinunciato implicitamente al ricorso).
Cf. massime prot. n. 45193/11 CA – DC

Autor das máximas (em latim) e da tradução italiana: © G. Paolo Montini