Université Faculté de Droit Canonique www.iuscangreg.itCIC1983CCEODroit pour l’Église latineDroit orientaleDroit particulierDroit propre / statutsSources historiques du droit canoniqueJurisprudence STSAAccords internationauxSites webLittératurePeriodica de re canonicaBibliographie canoniqueMoteurs de rechercheLinklistSitemapProfesseursProfesseurs connus du 20e siècle
Jurisprudence de la Signature Apostolique en matière contentieuse-administrative
 
 

Tribunal suprême de la Signature apostolique
Decretum definitivum du 14.06.2011, Prot. N. 38019/06 CA


Demandeur D.na X et alii
Défendeur Congregatio pro Clericis
Objet Suppressionis paroeciae X
coram Versaldi
Contenu Decretum Congressus non est reformandum.
Notes Cf. L’attività della Santa Sede 2011, p. 598.
Sources 
?
Legenda
 
Canons du Code de 1983
Tous les canons qui se trovent dans les parties in iure et in facto des décisions sont rapportés dans les sources.
On indique en gras les canons qui font l’objet principal de la décision ou sur lesquels la décision pose un principe d’interprétation.
On indique en italique les canons du Code de 1983 :
- qui n’apparaissent pas dans le texte de la décision mais qui sont traités dans la décision ;
- qui correspondent aux canons du Code de 1917, dont la décision, antérieure à 1983, traite.

Autres sources
Toutes les sources qui se trouvent dans les parties in iure et in facto des décisions sont rapportées.
CIC cann. 50; 51; 121; 123; 515 § 2
Arrêts
1. Activae recurrentis legitimationi haud officit quod ipse etiam nomine cuiusdam coetus agere profiteatur, cum de facto nomine proprio agit (in casu ipse unus recursum ad competens Curiae Romanae Dicasterium subscripsit, quod eum accepit et ei suo decreto respondit).
1. Non pregiudica la legittimazione attiva del ricorrente il fatto che egli dichiari di agire anche a nome di un gruppo, se di fatto poi agisce in nome proprio (nel caso egli solo ha sottoscritto il ricorso al competente Dicastero della Curia Romana, che l’ha accettato e che gli ha risposto con un decreto).
2. Ad legitimitatem decisionis impugnatae in procedendo quod attinet nihil refert quod in processibus verbalibus consilii presbyteralis de quaestionis seu paroeciae supprimendae discussione non fit sermo. Exinde enim nullo modo sequitur consilium auditum non esse, sed e contrario rem per praeviam amplam consultationem iam satis clarificatam esse.
2. Non rileva per la legittimità in procedendo della decisione impugnata che nei verbali del consiglio presbiterale non si faccia menzione della discussione sulla questione ossia sulla parrocchia da sopprimere. Da ciò non si può trarre in alcun modo che il consiglio non è udito, ma al contrario che la questione è già chiarita a sufficienza attraverso la previa ampia consultazione.
3. Haud exstat ius habendi propriam propinquam paroeciam, cum commoditate accessibilem, nulla habita ratione utrum, necne, ipsa in ambitu totius Ecclesiae particularis opportunae correspondeat distributioni paroeciarum earumque sustentationi. Ad competentem auctoritatem ecclesiasticam ultimatim pertinet ius et obligatio in re decernendi, et quidem ob Ecclesiae particulari sibi concreditae praesidendi officium.3. Non esiste il diritto di avere una propria parrocchia vicina, comodamente accessibile, indipendentemente dal fatto o no che essa nell’ambito dell’intera Chiesa particolare corrisponda ad una opportuna distribuzione delle parrocchie e alla loro sussistenza. Spetta ultimativamente alla competente autorità ecclesiastica il diritto e l’obbligo di decidere in merito, e ciò appunto per l’ufficio di presidenza della Chiesa particolare affidatagli.

Auteur des arrêts (en latin) et de la traduction italienne : © G. Paolo Montini