University Faculty
of Canon Law
www.iuscangreg.itCIC1983CCEOLaw of the Latin ChurchOriental lawParticular LawProper law / statutesSources of past lawJurisprudence STSAInternational TreatiesWebsitesLiteraturePeriodica de re canonicaCanon Law BibliographySearch enginesLinklistSitemapProfessorsFamous professors from the 20th century
Jurisprudence of the Apostolic Signatura in contentious-administrative cases
 
 

Supreme Tribunal of the Apostolic Signatura
Sententia definitiva of 20.05.1978, Prot. N. 8110/76 CA


Petitioner Rev.da X
Respondent S. Congregatio pro Religiosis et Institutis Saecularibus
Diocese Albae Pompeien.
Object Dimissionis
coram Oddi
Publication CpR 60 (1979) 275-278
LE VI, n. 4667
Download
Translations angl., Digest IX, 480-485
Content Constat de violatione legis sive in procedendo sive in decernendo.
Notes Cf. etiam prot. n. 12300/80 CA
Sources 
?
Legenda
 
Canons of the Code 1983
All the canons that are found in the in iure and in the in facto part of the decisions are reported in the sources.
The canons that constitute the main object of the decision or on which the decision sets out a principle of interpretation are reported in bold.
The canons of the 1983 Code are shown in italics:
- if they do not appear in the text of the decision but if the decision deals with them;
- if they correspond to canons of the 1917 Code, of which the decision (prior to 1983) deals.

Other sources
All the sources that are found in the in iure and in the in facto part of the decisions are reported.
[CIC1917] 649-653; 650 § 2; 650 § 3; 651 § 3; 652 § 3; 656-662; 660; 661 § 3; 662
Legal Summary
1. Graves causae exteriores cum incorrigibilitate non apparent ex asserta difficiliore sodalis indole, si primis viginti quinque annis non probatur asperitas indolis, quae ceterum est vitium naturae quod ingressum eius in religionem non impedivit, nec sufficit ad sodalem perpetuo professam dimittendam.
1. Le gravi cause esterne unite all’incorreggibilità non appaiono dalla asserita indole alquanto difficile del membro, se nei primi venticinque anni non vi sono prove della durezza dell’indole: questa indole d’altronde sarebbe una disposizione naturale che non ha impedito che il membro diventasse religioso e neppure basta per dimettere un membro di voti perpetui.
2. Diuturna absentia seu commoratio extra claustra voluntatem derelinquendi religionem vel violationem oboedientiae minime manifestat nec causam dimissionis sufficientem suppeditat, cum iussu Superiorum vel de eorum licentia, praevio medicorum consilio, copia salutis recuperandae secundum medici consilium vel conditionis animae perpendendae conceditur.
2. La prolungata assenza o commorazione fuori dalla casa religiosa non manifesta per niente la volontà di lasciare la vita religiosa o la violazione del voto di obbedienza e non costituisce causa sufficiente di dimissione, se per ordine dei Superiori o per loro permesso, dopo aver sentito il parere dei medici, si concede la possibilità di ricuperare la salute secondo il consiglio dei medici o di valutare la propria condizione spirituale.
3. Etsi diuturnae absentiae aliaeque quaedam normarum violationes, nimis severa interpretatione adhibita, in gravem sodalis culpam imputentur, mirandum magnopere est cur delicta delinquenti non fuerint exprobata cum facultate sese defendendi (in casu revera decretum dimissionis motiva quae imputabilitatem gravem et externam, necnon incorrigibilitatem manifestant, non continet).
3. Anche se con troppo severa interpretazione si imputino a grave colpa del membro prolungate assenze e alcune altre trasgressioni di norme, ci si deve assai meravigliare che i delitti non siano stati contestati a chi li ha commessi, dandogli la facoltà di difendersi (nel caso in realtà il decreto di dimissione con contiene i motivi che manifestano l’imputabilità grave esteriore e neppure l’incorreggibilità).

Author of the legal summary (in Latin) and of the Italian version: © G. Paolo Montini