Universität Kanonistische Fakultät www.iuscangreg.itCIC1983CCEONormen für die lateinische KircheOstkirchenrechtPartikularrechtEigenrecht / StatutenFrühere RechtsquellenRechtsprechung SSATInternationale VerträgeWebsitesLiteraturPeriodica de re canonicaKanonistische BibliographieSuchfunktionenLinklistSitemapLehrendeBekannte Professoren aus dem 20. Jh.
Rechtsprechung der Apostolischen Signatur über Verwaltungsstreitigkeiten
 
 

Oberster Gerichtshof der Apostolischen Signatur
Sententia definitiva vom 27.06.1981, Prot. N. 10896/79 CA


Kläger Rev.da X
Belangte Partei S. Congregatio pro Religiosis et Institutis Saecularibus
Diözese Romana
Gegenstand Exclaustrationis ad nutum Sanctae Sedis
coram Oddi
Fundstelle CpR 63 (1982) 280-283
LE VI, n. 4846
Download
Inhalt Non constat de violatione legis sive in procedendo sive in decernendo.
Anmerkungen Cf. etiam prot. n. 13954/82 CA.
Rechtsquellen 
?
Legenda
 
Canones des CIC1983
Alle in den Entscheidungen (sowohl im Teil in iure als auch im Teil in facto) erwähnten Canones sind als Quellen angegeben.
In Fettschrift werden diejenigen Canones angezeigt, die den Hauptgegenstand der Entscheidung bilden oder zu denen die Entscheidung ein Auslegungsprinzip formuliert.
In Kursivschrift werden diejenigen Canones des CIC von 1983 angezeigt,
- die nicht im Text der Entscheidung genannt sind, mit denen sich die Entscheidung aber befasst;
- die denjeingen Canones des CIC1917 entsprechen, von denen die - vor 1983 gefällte - Entscheidung handelt.

Andere Quellen
Es werden alle Quellen angegeben, die im Text Entscheidung (in iure oder in facto) erwähnt sind.
CIC can. 686 § 3
[CIC1917] 20; 638; 639
Leitsätze
1. Exclaustratio imposita speciem prae se ferre videtur poenae, quippe quae sodalem bono praecipuo privat seu vita communi cum adnexis iuribus. Finis tamen exclaustrationis non est punitio, sed incolumitas potius ceterorum et totius communitatis ne vita quotidiana pravis exemplis intolerabilis reddatur. Accedit quandoque et maius bonum ipsius religiosi singulariter, ut seorsum a communitate pacem mentis, nervorum sedationem, animi tranquillitatem recuperet. Exclaustratio propterea est actus administrativus competentis Curiae Romanae Dicasterii propter communem necessitatem impositus, quin de lege poenali vel de imputabilitate
delictorum disputandum sit.
1. L’esclaustrazione imposta sembra presentarsi come una pena, che appunto priva il sodale del bene principale, ossia la vita comune con i diritti annessi. Il fine tuttavia dell’esclaustrazione non è la punizione, ma piuttosto l’incolumità degli altri e di tutta la comunità perché la vita quotidiana non sia resa intollerabile da cattivi comportamenti. Vi si aggiunge a volte anche il maggior bene dello stesso singolo religioso, perché recuperi fuori dalla comunità la pace della mente, la calma dei nervi e la tranquillità dell’animo. Per questo l’esclaustrazione è un atto amministrativo del competente Dicastero della Curia Romana imposto per la necessità comune, senza che si discuta di legge penale o di imputabilità di delitti.
2. Graves et sufficientes causae ad exclaustrationem praecipiendam requiruntur.
2. Sono richieste per imporre l’esclaustrazione gravi e sufficienti cause.
3. Si quaeratur quomodo de violatione legis disputetur in re ubi nulla lex lata est, attendatur oportet can. 20 de supplendo silentio legis. Norma propterea sumenda est a legibus latis in similibus necnon a stilo et praxi Curiae Romanae seu Sacrarum Congregationum (can. 20).
3. Se ci si domanda come si possa giudicare di violazione della legge in una materia nella quale nessuna legge è stata promulgata, si deve attenersi al can. 20 sul modo di supplire il silenzio della legge. La norma pertanto si deve assumere da leggi date per casi simili e dallo stile e dalla prassi della Curia Romana ossia delle Congregazioni (can. 20).
4. Quamvis nullus procedendi modus in exclaustratione imponenda praescriptus sit, haud raro accidit ut processus pro religiosi dimissione rite secundum Codicis praescripta praemittatur, sed competens Curiae Romanae Dicasterium censeat mitius esse procedendum, salvo scilicet ligamine professionis religiosae cum spe regressus ad plenam vitae communis fruitionem.
4. Benché non sia prescritta alcuna procedura per imporre l’esclaustrazione, non è raro che si premetta correttamente il processo per la dimissione del religioso secondo i prescritti del Codice, ma poi il competente Dicastero della Curia Romana ritenga che si debba procedere in modo più mite, salvaguardando cioè il legame della professione religiosa con la speranza del ritorno alla piena fruizione della vita comune.

Autor der Leitsätze (auf Latein) und der italienischen Übersetzung: © G. Paolo Montini