Universität Kanonistische Fakultät www.iuscangreg.itCIC1983CCEONormen für die lateinische KircheOstkirchenrechtPartikularrechtEigenrecht / StatutenFrühere RechtsquellenRechtsprechung SSATInternationale VerträgeWebsitesLiteraturPeriodica de re canonicaKanonistische BibliographieSuchfunktionenLinklistSitemapLehrendeBekannte Professoren aus dem 20. Jh.
Rechtsprechung der Apostolischen Signatur über Verwaltungsstreitigkeiten
 
 

Oberster Gerichtshof der Apostolischen Signatur
Decretum Praefecti vom 03.05.1984, Prot. N. 14997/83 CA


Kläger Rev.da X
Belangte Partei S. Congregatio pro Religiosis et Institutis Saecularibus
Diözese Parisien.
Gegenstand Dimissionis
Übersetzungen gall., Praxis juridique et religion 3 (1986) 131-132
Inhalt Recursus reicitur.
Rechtsquellen 
?
Legenda
 
Canones des CIC1983
Alle in den Entscheidungen (sowohl im Teil in iure als auch im Teil in facto) erwähnten Canones sind als Quellen angegeben.
In Fettschrift werden diejenigen Canones angezeigt, die den Hauptgegenstand der Entscheidung bilden oder zu denen die Entscheidung ein Auslegungsprinzip formuliert.
In Kursivschrift werden diejenigen Canones des CIC von 1983 angezeigt,
- die nicht im Text der Entscheidung genannt sind, mit denen sich die Entscheidung aber befasst;
- die denjeingen Canones des CIC1917 entsprechen, von denen die - vor 1983 gefällte - Entscheidung handelt.

Andere Quellen
Es werden alle Quellen angegeben, die im Text Entscheidung (in iure oder in facto) erwähnt sind.
CIC can. 1445 § 2
[CIC1917] 652 § 2
REU art. 106
NS art. 96; art. 105 § 1
Leitsätze
1. Nomine actus administrativi, quippe qui in processu contentioso administrativo apud Signaturam Apostolicam legitime impugnari possit, comprehendi nequit actus mere confirmativus – a recurrente forte studiose excitatus, i.e. intuitu restitutionis in terminis utilibus ad novum recursum exhibendum – qui exsistentia autonoma caret, quatenus ab ipso actu confirmato pendet: est simplex, mera confirmatio, excluso quolibet elemento novitatis, sive volitivae sive etiam probatoriae, actus administrativi praecedentis ex parte eiusdem auctoritatis (in casu competens Curiae Romanae Dicasterium rescripsit se nihil addendum habere litteris suo tempore missis, quod nequidem uti actus confirmativus haberi posse videtur).
1. Sotto la denominazione di atto amministrativo (quello che può essere legittimamente impugnato nel processo contenzioso amministrativo presso la Segnatura Apostolica) non si può comprendere l’atto meramente confermativo – magari suscitato appositamente dal ricorrente, per riottenere, per esempio, la possibilità di esibire in tempo utile un nuovo ricorso – che manca di esistenza autonoma propria, in quanto dipende dal medesimo atto confermato: è una mera, semplice conferma, dalla quale è escluso qualsiasi elemento di novità, sia rispetto alla volontà sia anche alla prova, dell’atto amministrativo precedente della medesima autorità (nel caso il competente Dicastero della Curia Romana rispose di non aver nulla da aggiungere alla lettera a suo tempo inviata, il che non sembra neppure poter essere considerato atto confermativo).
2. Recursus proinde adversus actum mere confirmativum propositus reiciendus est ob defectum praesuppositi.2. Il ricorso, pertanto, proposto avverso un atto meramente confermativo deve essere rigettato per mancanza di presupposto.
Kommentare J. Schlick, «Des limites de la justice administrative dans l’Église catholique», Praxis juridique et religion 3 (1986) 127-135

Autor der Leitsätze (auf Latein) und der italienischen Übersetzung: © G. Paolo Montini